ZO GAAT HET ER ÉCHT AAN TOE BINNEN DE KLEDINGINDUSTRIE

In mijn vorige artikelen op Yhana kon je al lezen dat het zien van de documentaire: The True Cost mijn kijk op kleding veranderde. Wat was nou heel concreet zo ingrijpend en waarom? Ik deel twee punten die veel indruk hebben gemaakt en geef advies op hoe jij vandaag nog kan besluiten andere keuzes te maken. In het vervolg zal ik meer fijne fair winkels delen op Yhana. Gevolgd met artikelen over mijn fair aankopen. Al lijkt eerlijke kleding duur, het kan je écht geld opleveren als je hier bewuster mee om gaat.

mensenrechten

Rechten die ieder mens zou moeten hebben. Binnen de Europese Unie zijn er strenge eisen gesteld aan de kledingindustrie en kan je ervan uitgaan dat de kleding die gemaakt wordt binnen de EU op een eerlijke manier is geproduceerd. Althans, betaald volgens het gestelde minimumloon onder goede arbeidsomstandigheden. Echter wordt het overgrote deel van onze kleding in (ontwikkelings)landen geproduceerd. In de top vier van productielanden staan China, Turkije, Bangladesh en India. Zij zijn met elkaar verantwoordelijk voor bijna 75 procent van de totale handel. In The True Cost is zichtbaar hoe de kleding in deze landen wordt geproduceerd voor de ‘fast fashion’ ketens. Onder ‘fast fashion’ vallen onder andere de H&M, Zara, Forever21, C&A en Primark. Let wel op: productie in deze landen betekent niet per definitie dat het onder slechte arbeidsomstandigheden is geproduceerd.

Ik kreeg een brok in mijn keel bij het zien van deze uitgebuite werknemers. In een verschrikkelijke ruimte aan het werk onder de TL verlichting. Waar ik bij de tandarts al in die paar minuten de kriebels van krijg. Als robots in een rotvaart werkend aan het produceren van kleding, omdat de vraag hier in het westen naar deze snelle kledingstukken blijft toenemen. Deze werknemers worden onderbetaald, uitgebuit, mishandeld en weggehaald bij hun dierbaren. Zien hun kinderen niet opgroeien, omdat ze voor een niet leefbaar loon dagenlang van huis zijn. Dit klinkt voor jou ook niet goed toch? Het probleem zit hem echter op meerdere vlakken. Enerzijds ligt het bij de ‘opdrachtgevers’ die besluiten niet te investeren in de meest basale mensenrechten van deze werknemers. Anderzijds ligt het bij ons als consument. Iets met vraag en aanbod.

Mensenrechten beschermen de waardigheid van ieder mens. Je hebt mensenrechten omdat je mens bent, welk geslacht, etnische afkomst, godsdienst of politieke overtuiging je ook hebt. Ze gelden altijd en overal, voor iedereen. Mensenrechten hebben een speciale plaats in het recht. Ze zijn vastgelegd in de Grondwet en er zijn internationale afspraken over gemaakt. Daardoor kan een overheid mensenrechten niet zomaar opzijzetten. (Bron: mensenrechten.nl)

Ik vind het dan ook beschamend dat we anno 2019 te maken hebben met de uitbuiting van onze medemens en dat bovenstaande citaat niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Wij als consument kunnen bepalen wat wij met ons geld doen en waar wij in willen investeren. Wij hebben de keuze om geen geld te stoppen in dit systeem. Met zowel een grote als kleine portemonnee, want tegenwoordig heb je steeds meer betaalbare fair opties.

Chemicaliën

In de documentaire zie je werknemers werken met zware chemicaliën. De impact op het milieu is reuze, maar de impact op de gezondheid van deze mensen en die van onszelf ook. Niet eerder stond ik stil bij het feit dat de kledingstukken die ik elke dag draag en direct op mijn huid heb zóveel schadelijke chemicaliën kunnen bevatten. Recent kwam ik een bericht tegen van een fast fashion partij waar in de algemene voorwaarden was opgenomen dat ze gebruik maken van chemicaliën die o.a. kankerverwekkende stoffen kunnen bevatten. Bij het zien van dit soort berichten valt mijn mond open. Hoe is dit toch mogelijk en hoe kan het dat mijn kledingkast hier vol mee hing?

Vermoedelijk was het bij mij deels onwetendheid, maar tegelijkertijd ook een ‘te ver van mijn bed show’ verhaal. Best gek, want ik geef veel om mijzelf en hecht waarde aan mijn gezondheid. Ik probeer gezond te eten, doe aan sport en ga niet voor mijn lol een duik nemen in een chemische bad. Toch kies ik vrijwillig kledingstukken uit die vol zitten met chemicaliën en nadelige gevolgen kunnen hebben voor mijn gezondheid.

Mijn advies

Ik realiseer mij dat dit een zeer complex stuk is en vind het daarom ook belangrijk om hier op Yhana aandacht aan te besteden. Ik noem niet voor niets ‘the struggle is real’ met enige regelmaat in mijn artikelen. Zelf ben ik ook nog steeds zoekende in dit proces. Een deel van de kledingstukken die ik na deze confrontatie heb aangeschaft worden bijvoorbeeld alsnog bewerkt met chemicaliën. Ik gun mijzelf de tijd om te leren van mijn keuzes en dat is gelijk een belangrijk punt. Elke stap is er één.

Mijn advies is: ga bij jezelf na wat jij belangrijk vindt in dit verhaal en gun jezelf de tijd om dit proces te doorlopen. Gaat het jou erom dat je kleding op een eerlijke manier is geproduceerd of vind jij organic belangrijk? Hecht jij waarde aan recycling van materialen in het kader van duurzaamheid of in welk land de productie plaatsvindt? Misschien vind je dit allemaal onzin en sta jij voor het aanschaffen van tweedehandse kleding. Dit alleen al is een proces waar je even de tijd voor dient te nemen. Ik dacht namelijk dat fair fashion per definitie duurzaam was. Totdat ik een fair polyester broek kocht en erachter kwam dat polyester enorm vervuilend is voor het klimaat.

Voor mijzelf staat fair fashion op de eerste plaats. Ik vind het dus het belangrijkst dat mijn kleding op een eerlijke manier is geproduceerd. Het doet mij goed te weten dat wat ik draag geen vervelende bijsmaak heeft en waar ik mijn geld aan besteed goed terecht komt. Ik steun deze initiatieven dan ook graag. Daarnaast vind ik duurzaamheid an sich een belangrijk thema. Ik probeer steeds meer te letten op ‘organic’ en kijk of ik producten kan kopen die gemaakt worden van gerecyclede materialen. Dit laatste ligt overigens ook ingewikkeld, want om bepaalde materialen te hergebruiken kan er ook veel water en energie verloren gaan. Oké terug naar de kern: ga bij jezelf na wat jij belangrijk vindt en kijk of je daar kleine stappen in kunt zetten. Laat een keer extra dat goedkope shirtje liggen en spaar iets langer door om je fair kledingstuk te kopen.

Ik bestel mijn kleding onder andere bij Takeitslow. Een hele fijne webshop met meerdere fair en organic kledingstukken. Betaalbaar en ook nog eens een hele fijne service. Mijn favoriete kledingstukken van dit moment deel ik de volgende keer!

Hoe vond jij het om dit artikel te lezen en wat vind jij belangrijk in het maken van keuzes? Laat het mij weten!

SHARE

4 Reacties

  1. Haza
    17 oktober 2019 / 23:35

    Wauw, wat een sterk en eerlijk artikel!

    • yhana
      Auteur
      21 oktober 2019 / 19:48

      Dank je wel! Fijn om dit te kunnen delen.

  2. Franka
    18 oktober 2019 / 14:29

    Maar hoe weet he zeker als je iets koopt of her “ fair” is gemaakt en niet boordevol chemicaliën zit? De meesten zullen het er niet eerlijk opzetten vrees ik…..
    Bijzonder dat dat ene label het wel vermeldde…

    • yhana
      Auteur
      21 oktober 2019 / 19:53

      Ha, goede vraag! Er is wel een verschil tussen eerlijke mode en organic, dus geen chemicaliën. Als je iets koopt wat eerlijk is geproduceerd betekent het nog niet dat er geen chemicaliën in zijn verwerkt. Dit is ook wel echt uitzonderlijk dat deze partij expliciet de nare gevolgen ervan erbij vermeldt. Je kunt het beste gaan voor organic cotton of letten op een GOTS keurmerk als je op het gebruik van chemicaliën wilt letten. Hier zit strenge toezicht op. Hema heeft bijvoorbeeld nu de volledige lijn ‘organic’ gelanceerd. Betaalbare en mooie optie! Eigenlijk kan je er dus van uit gaan dat kleding die niet ‘organic’ zijn met chemicaliën zijn verwerkt. Helaas.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *