Bevallen is een onderwerp waar de laatste jaren steeds meer aandacht voor is gekomen. De mooiste boeken zijn geschreven en met de komst van sociale media is het connecten met andere moeders gemakkelijker dan ooit. Toch is het ook een gevoelig onderwerp, want wat maakt dat de één terugkijkt op een fantastische bevalling en de ander op het tegenovergestelde? In dit artikel deel ik het gesprek die ik met mijn moeder had over mijn wens voor een thuisbevalling.
Het gesprek met mijn moeder
Met mijn moeder sprak ik voor het eerst over de wens voor een thuisbevalling. Zodra zij de woorden thuis en bevalling in één zin hoorde, zag ik haar verkrampen. “Maar je bent toch verzekerd? Weet je wel hoeveel kinderen er doodgaan bij een thuisbevalling?!” Ik merkte direct irritatie bij mijzelf. Het is namelijk geen verzekeringskwestie en het is een misvatting dat een thuisbevalling gevaarlijker zou zijn dan een ziekenhuisbevalling. Nog voor ik in de inhoud belandde kwam de aap (van deze niet genuanceerde uitspraak) uit de mouw.
“Maar je bent toch verzekerd? Weet je wel hoeveel kinderen er doodgaan bij een thuisbevalling?!”
Bevallen in haar land van herkomst
Mijn moeder vertelde dat in haar land van herkomst een vroedvrouw aanwezig was die in het hele dorp de bevallingen deed. Ook bij haar en daar heeft zij geen positieve ervaring mee gehad. Als ik al niet kan spreken van een traumatische ervaring. Daarnaast heeft zij daar gezien hoe baby’s vanuit een thuisbevalling op de wereld komen. Er zijn geen professionals in de buurt, er is geen medische koffer aanwezig en de baby wordt een (stevig) handje geholpen op de wereld te komen. Met alle gevolgen van dien. Het was niet gebruikelijk om in een ziekenhuis te bevallen. Enerzijds omdat het niet toegankelijk was en anderzijds wilde je er zelf ook niet komen vanwege de staat van hygiëne (ongedierte). Dat wij hier vrijwillig kiezen voor een thuisbevalling, terwijl alle omstandigheden in het ziekenhuis optimaal zijn is vanuit haar bril niet direct te bevatten.
Ik kon plaatsen waar haar gedachtes vandaan kwamen. Gedachtes die niet alleen zij, maar veel mensen hebben. Gedachtes gebaseerd op angst en niet op onderzoek. Het zijn niet de gedachtes die behoren tot de werkelijkheid als je er met je eigen gekleurde bril naar kijkt. De pizza die je vijf jaar geleden kocht is vandaag de dag ook niet meer hetzelfde. Tijden veranderen en de kwaliteit van zorg daarmee ook.
Wat mij het meest intrigeerde tijdens dit gesprek was de associatie die mijn moeder met een thuisbevalling had. Zij had op dat moment geen andere keus dan te kiezen uit twee kwaden. Vandaag de dag zijn de externe omstandigheden optimaal, maar blijkt dit nog geen garantie te zijn voor een positieve ervaring. Hetgeen wat zich namelijk intern (binnen jezelf) afspeelt is vele malen dominanter.
“Hoe je met geboorte omgaat is een weerspiegeling van hoe je met het leven omgaat.” – Mijn reis naar binnen
Tegenwoordig hebben wij de mogelijkheid om onder veilige omstandigheden te bevallen en zelf de regie te nemen. Toch hebben wij nog steeds te maken met negatieve ervaringen. De regie leggen we vaak nog buiten onszelf met als gevolg; een negatieve bevallingservaring. En dat terwijl de huidige omstandigheden (of dat nou in het ziekenhuis of thuis is) in alle opzichten voor het tegenovergestelde zouden kunnen zorgen.
Dit is het eerste artikel uit een reeks van drie artikelen over het onderwerp (thuis)bevallen. In mijn volgende artikel zal ik delen wat ervoor heeft gezorgd dat mijn kijk op bevallen is veranderd. Tot een jaar geleden had ik zelf namelijk een angst voor thuis bevallen.
Hoe is jouw kijk op dit onderwerp? Ik ben benieuwd! Laat het mij weten via mijn sociale media.
Liefs Hana