
Sociale media is maakbaar, maar de realiteit daarentegen niet. Verwachtingen die je hebt van het moederschap of überhaupt het ‘leven’schap kunnen niet stroken met de uitwerking op het moment suprême. Je ziet vaak maar één beeld waar je vervolgens je eigen verhaal bij kunt schrijven. Gevaarlijk vind ik het, want hoeveel psychische problematiek ligt daar niet ten grondslag. Je kunt hierover blijven discussiëren, dat je als individu in de huidige samenleving veerkrachtig moet zijn om hiertegen bestand te zijn. Tegen alle positieve, maar vooral ook negatieve effecten sinds sociale media een onderdeel van het leven is geworden. Maar is dat ook zo of hebben we er allemaal een aandeel in?
Een foto zegt meer dan duizend woorden
Laatst deelde ik op sociale media dat we met Jaro onderweg waren naar Bloemendaal. Vervolgens kon je zien dat we daar met babyvoetjes aan ons drankje op het terras zaten. Bij het zien van deze foto’s kun je verschillende gedachtes krijgen. Het kan je raken. Vooral als je zelf een baby hebt en dit in jouw situatie nog onmogelijk lijkt. Ik had daar de punt kunnen zetten, maar dan zou ik precies hetgeen doen wat mij de afgelopen weken verdrietig had gemaakt. Het zou een scheef beeld geven van de werkelijkheid. Er volgden namelijk eerst nog wat komma’s. Het was heerlijk in Bloemendaal en we hebben er enorm van genoten, maar wat je niet leest uit zo’n foto is dat het onze eerste keer naar het terras was. Dat ik het nu aandurfde om Jaro mee te nemen. Dat ik mij voor het eerst niet opgelaten voelde bij het idee dat hij zou huilen, want hij was tot een paar weken geleden ontroostbaar na elke voeding. Maar ook dat wij welgeteld twee minuten hebben gezeten en elkaar vervolgens hebben afgewisseld met hem staand in slaap wiegen. Dat we ons drankje niet koud, maar warm hebben opgedronken in de lentezon.
Een foto geeft niet weer wat er vooraf, tijdens of achteraf heeft plaatsgevonden. Een foto is een foto. Het zegt meer dan duizend woorden, maar misschien niet altijd de juiste woorden. Laat sociale media niet je werkelijkheid vormen als het bij jou in het ‘echte’ leven anders lijkt te gaan. We hebben allemaal een ‘echte’ leven waarin dingen goed en minder goed gaan. Waarin we struggelen en ontdekken. De werkelijkheid is geen momentopname en vaak rauwer dan sociale media doet schetsen.