DE ANDERE KANT VAN SINTERKLAAS

Niet iedereen kijkt uit naar Sinterklaas. Als je in Nederland geboren bent, dan zijn bepaalde tradities vanzelfsprekend. Het vieren van Sinterklaas is daar een voorbeeld van. Vandaag deel ik de andere kant van deze dag, want niet voor iedereen is het zetten van de schoen een feestje om naar uit te kijken. Sinterklaas heeft net als kerst, verjaardagen of andere speciale gelegenheden ook een donker randje. Een randje waar je misschien in eerste instantie niet bij stil staat, omdat het voor jou niet van toepassing is.

De andere kant van Sinterklaas

Vanuit mijn ervaring binnen de hulpverlening kan ik stellen dat steeds meer gezinnen in Nederland de maand december liever overslaan. Die er als een berg tegenop zien om de schoen van hun kind te vullen. Niet omdat ze niet weten wat voor cadeaus ze moeten kopen, want die spanning maakt tegenwoordig ook veel los, maar omdat ze hun kind alles gunnen, maar de financiële middelen niet hebben. Het contrast wordt ieder jaar zichtbaarder, aangezien we in een consumptiemaatschappij leven waar alles groot, groter en grootser wordt.

Je hebt ook gezinnen die naar Nederland zijn gevlucht en hier allang blij zijn dat ze aan hun verplichtingen kunnen voldoen. Gezinnen die nog in de overlevingsmodus zitten en zich zo staande kunnen houden om er voor hun kinderen te kunnen zijn. Ondanks hun trauma’s of problemen. In beide gevallen komt het voor dat de kinderen uit deze gezinnen naar school gaan en niet kunnen meepraten met de andere kinderen. Kinderen die vertellen over hun gevulde schoentjes, maar zelf niet kunnen delen dat de Sint is langs geweest. En wat is de associatie met kindjes die niks in hun schoen krijgen van de Sint? Juist.

Geen cadeau op 5 december

Als kind van vluchtelingouders realiseer ik mij op deze leeftijd hoe moeilijk bepaalde periodes voor mijn ouders geweest moeten zijn. Het aarden in een land waar je niet vrijwillig naartoe bent gegaan. Gevlucht ben je. Waar je de mensen, maar ook de taal niet kent. Waar je geen familie hebt en onbekend bent met alle gewoontes en tradities. Wij zongen dan geen sinterklaasliedjes thuis, omdat mijn ouders de taal niet machtig waren, maar mochten wel onze schoen zetten die we vervolgens in de ochtend gevuld bestormden. Dit laatste is alleen niet vanaf het begin zo geweest.

Ik herinner mij de momenten rond Sinterklaas dat we op school liedjes zongen, verlanglijstjes aanvulden en papieren schoentjes maakten. Thuis had ik het over het zetten van mijn schoen, zodat ik op school kon vertellen dat de sint ook bij ons was langs geweest. Mijn ouders begrepen hier niks van en gaven hier ook geen gehoor aan. Iedere ochtend hoopte ik dat mijn schoen gevuld was, maar deze bleef tot en met 5 december leeg. Met mijn moeder ben ik hierover in gesprek gegaan. Zij zegt er het volgende over;

Rond Sinterklaas wist ik niet wat er aan de hand was. Jullie kwamen thuis en vertelden dat jullie vriendjes cadeautjes hadden gekregen. Tot en met 5 december hadden jullie het hierover en waren jullie verdrietig dat er niks in jullie schoen zat. Op 5 december legde de buurvrouw uit wat er rondom Sinterklaas verwacht werd. Toen ik dit wist hebben jullie je schoen gezet en zat er de volgende dag een cadeautje in. Dit was wel pas op 6 december. Jullie waren de dagen ervoor erg verdrietig.

Het ontroerde mij om dit gesprek met mijn moeder te voeren. Om te ervaren dat niks vanzelfsprekend is en onwetendheid hele vervelende consequenties kan hebben voor zowel de ouders (schuldgevoel) als voor de kinderen (verdriet). Vandaag de dag is dit niet anders, omdat er steeds meer vluchtelinggezinnen gehuisvest zijn in Nederland en Sinterklaas voor het eerst zullen meemaken. Het hoeft niet altijd om financiële redenen te gaan, waardoor een schoentje leeg blijft.

Help een handje mee

Gelukkig bestaan er voor gezinnen in armoede steeds meer initiatieven die ervoor kunnen zorgen dat de schoentjes gevuld worden. Actie Pepernoot is hier een mooi voorbeeld van. Als hulpverlener heb ik diverse aanvragen mogen doen en vele kinderen blij mogen maken met cadeautjes. Je kunt zelf ook zorgen voor een gevulde schoen door bijvoorbeeld een bedrag te doneren via de website. Naast dat verschillende initiatieven geweldig werk verrichten en dit mogelijk maken, is het ook zo dat dit soort initiatieven niet alle gezinnen in beeld krijgen. Om deze reden zou ik je als lezer vooral willen meegeven om ook eens in je omgeving te kijken of je een gezin kent die het moeilijk heeft.

Als je het zelf goed hebt en dit met anderen wilt delen, dan kun je ook een oproep op sociale media plaatsen, waarin je gezinnen die het moeilijk hebben aanspoort jou te benaderen. Let hierbij wel op dat je aanbiedt dat ze je via een privé bericht kunnen benaderen, want hoe groot is de kans dat je hier openlijk voor uit durft te komen? Voor vluchtelinggezinnen in je buurt kan het al helpen om eens een gesprekje met ze aan te gaan over deze dag. Jij kunt alleen al door een gesprekje te voeren het verschil maken voor de kinderen. Gratis en voor niets.

Extra tip voor jou als gezin

Hoe mooi is het om je kinderen op het moment van blijdschap mee te geven dat ze dat gevoel kunnen delen. Bewustzijn bij kinderen kun je al op vroege leeftijd creëren. Stop naast hun gevulde schoen een extra cadeau met kaartje voor iemand anders. Betrek je kinderen bij het proces dat delen een mooie eigenschap is en ga samen op zoek naar iemand in de omgeving voor wie dit cadeautje is.

Het kan zijn dat je na het lezen van dit artikel een groot contrast voelt ten opzichte van bepaalde groepen in de samenleving. Ik wil je vooral meegeven om te handelen vanuit kennis en bewustzijn en niet vanuit schuldgevoel of medelijden. Je maakt als individu het verschil. Jij maakt het verschil.

Ik ben erg benieuwd naar je reactie op dit artikel! Heb jij eerder stilgestaan bij de andere kant van Sinterklaas? Laat het mij weten via mijn sociale media en volg mij voor mijn inspiratie!